Strijdend ten onder

Na de moeizame wedstrijd tegen de Raven, was ditmaal Brandevoort de tegenstander. De week vooraf was er heel goed getraind en waren er afspraken gemaakt over de speelwijze op het middenveld. Nu maar hopen dat het succes opleverde.

De opening was voor Marvilde. Twee enorme kansen in de eerste 30 seconden van de wedstrijd. Maar helaas wisten we de keeper niet te passeren. Daarna verliep de wedstrijd evenwichtig. De beste kansen bleven voor ons Blauwwitten. Evan en Daantje zetten een goede aanval op. De bal kwam bij Jesse, maar die raakte de bal niet lekker en miste deze kans. Toch waren het de jongens van Brandevoort die op voorsprong kwamen. Een afstandsschot en een bal tussen de keeper en hun speler leverden beiden een doelpunt op. En zo stonden we voor de rust al met 0-2 achter. Dit was onnodig, want we speelden eigenlijk prima mee.Vlak voor de rust kwam Thijs over links door en trok naar binnen. Zijn schot werd echter uit de kruising geplukt door de keeper.
Na de rust opende Marvilde weer beter en kregen we een corner. Deze werd zeer beroerd genomen, maar Ilias maakte er toch een gevaarlijke kans van. Helaas weer geen doelpunt. Daan werd via een vrije trap gevaarlijk, maar de door hem geboden kans aan Evan werd door de laatstgenoemde niet lekker geraakt. Na twintig minuten was het wel raak. Een geweldige aanvalsopzet via Ilias, Luuk en de slim overstappende Bas kwam uiteindelijk weer bij Luuk uit. Hij zette perfect voor en Evan wist de bal binnen te koppen. Eindelijk de verdiende aansluitingstreffer. Toch ging het heel snel weer mis. Op het middenveld werden we verrast door een diepe bal. Hierdoor waren we volledig uit positie en kon Brandevoort de 1-3 binnen schieten.
Maar de boys gaven wederom niet op. Er werd hard gewerkt en vooral over de linkerkant goed gecombineerd. Uit een stilstaande situatie werd de bal in de 16 van de tegenstander gepompt. In de drukte kwam de bal bij Daan H. Hij stond echter met zijn rug naar de goal. Dat deerde hem niet en met zijn hak passeerde hij de keeper. 2-3. De slotfase werd spannend. Marvilde vocht (soms iets te fanatiek) voor de gelijkmaker. Een nieuwe combinatie zorgde voor vrijheid bij Luuk. Zijn voorzet werd door Mike net niet tot doelpunt verwerkt.
De trainer van de tegenstander kreeg het benauwd van al die aanvallen en sommeerde zijn spelers om de bal bij onze cornervlag vast te houden. We hebben er ook alles aan gedaan, maar we werden helaas niet beloond. Jammer.

We mogen weer trots zijn op de inzet. De missie op het middenveld is niet helemaal gelukt, maar we maken stappen. En dat we in de laatste minuten alles of niets speelden, is alleen maar bewonderingswaardig. Komende zaterdag reizen we af naar Aalst om het tegen DVS weer te proberen. Maar eerst nog even lekker trainen.