Hard gewerkt voor de 3 punten.

De wedstrijd van vandaag was een aardige graadmeter voor de rest van de competitie. Nuenen moest ons laten zien hoe we er werkelijk voor staan. Vooraf al even een bedankje aan de vader van Dima, die onze vaste grensrechter prima heeft vervangen. Jesper kon helaas niet, maar liet in de wedstrijd merken dat hij ons volgde via de blog.

De wedstrijd begon slordig. De eerste 3 passes werden direct aan de tegenstander gegeven en in de eerste 5 minuten werden we regelmatig onder druk gezet. De tegenstander was fel, duelleerde flink en won de meeste duels. Echt gevaarlijk werden ze niet, maar we zaten niet lekker in de wedstrijd. Daarbij kwam ook de afvalrace, waardoor we erg snel moesten wisselen. Dima verrekte zich bij een ultieme actie de bal terug te leggen. Thomas werd door de tegenstander het veld uit geholpen en Sam kreeg last van zijn hamstring. Het zat dus echt wel even tegen. 
Van achteruit werden de ballen weggeramd, zodat we niet in ons spel konden komen. 
De tegenstander van Lars dacht er lekker in te kluiven, maar hij had geen rekening gehouden met de oerkrachten die dan bij Lars loskomen. Een drietal coole duels werden door Lars moeiteloos gewonnen en een gefrustreerde tegenstander droop af.

Een kwartier voor tijd kreeg Mike een grote kans uit het niets. Altijd geloof houden in de kansen was wat Mike waarschijnlijk bedacht had. Als een duveltje uit een doosje stond hij ineens bij de tweede paal en... schoot op de paal. De eerste echte kans van de wedstrijd. Wat later stoomde Niels Sonneveld op over de linkerkant. En als die locomotief eenmaal op gang is, kun je maar beter aan de kant gaan. Hij hield het overzicht, passte de bal naar Niels van Herwijnen en... die miste 2 centimeter teen om de bal in te tikken. Ongeloof bij iedereen en  een begeleiding die zeker 2 minuten stokstijf stil stond. Wat een ongelooflijk goede kans en hoe, hoe kon deze er niet in gaan. 

De rust gaf aanleiding tot het aanscherpen van het team. De trainer hamerde op geloof en samenspel. Over de grond en niet wegroeien, maar opbouwen. Maar vooral... ga die wedstrijd samen winnen.
Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Een flitsende start. Fel op de bal en binnen de minuut de eerste corner. Mike trapt hem voor en bij de tweede paal stond Niels van Herwijnen sneaky te wachten. 1-0

En wat de laatste weken wel vaker gebeurde, gebeurde gewoon weer. De trainer werkt de liveblog bij en moet dit onderbreken om de volgende goal te bloggen. Thomas van Ool veroverd de bal na een slechte actie van Nuenen. Hij sloleert richting de goal en maakt een minuut na de eerste goal, de tweede goal. 2-0

Hierna namen we volledige controle over de wedstrijd. En dat irriteerde de tegenstander behoorlijk. De aanvoerder was de eerste die over de schreef ging. Na een prima duel verloor hij zijn zelfbeheersing en kreeg geel. Tegen 10 man bleven we de bovenliggende partij en kregen we een paar mooie kansen. De keeper van Nuenen was niet de orginele keeper en hield een aantal fraaie ballen tegen. Maar de frustratie van Nuenen werd alsmaar groter. Natrappen, schoppen en zeuren, Nuenen was de weg kwijt. Onze jongens raakten ook geirriteerd en moesten elkaar echt in bedwang houden. De rust keerde terug bij onze jongens. Na een flinke charge op Xander, leek de scheidsrechter weer in te grijpen, maar om onbegrijpelijke reden deed hij er niets mee. Terwijl de trainer nog bezig was om terug te lopen na het verzorgen van Xander, klinkt het fluitje weer. Sait, de speler die al de hele wedstrijd tegen Rens en andere spelers bezig was, werd eindelijk getrakteerd op zijn gele kaart. Dit zagen we van mijlenver aankomen.
Toen de rust weer was wedergekeerd, kreeg Thomas de bal. Hij speelde de bal twee keer over en weer met Jesper. Tenslotte ziet Thomas Noa staan in het strafschopgebied. Noa neemt onder flinke druk de bal aan en schiet snoeihard binnen. Bam, 3-0 !

Aan het einde van de wedstrijd kwamen we niet meer in gevaar. We kregen we nog een hoogstandje van Niels Sonneveld te zien. Een wereldse pass met het buitenkantje kwam keurig bij Sam aan. Van Sam mag ik het vervolg niet vermelden.

De 3-0 overwinning was vooral te danken aan het teamoptreden van onze jongens. Het spel verdient nog wat aandacht, maar de strijd en passie is de reden dat we ook deze wedstrijd binnen wisten te slepen. Ook het aanspreken van elkaar toen de tegenstander ons echt uitdaagde, verdiend een compliment. Er is hier een mooi team aan het ontstaan en daar is de begeleiding rete trots op.