Ook zwaarste horde tot dusver genomen

Geldrop 4 (zon)

1 - 2

Marvilde 4 (zon)

Competitie

5e klasse 525

Datum

4 november 2018 10:30

Accommodatie

Onbekend

Veldhoven, 05-11-2018

Geldrop 4 – Marvilde 4

De vraag die velen van ons bezig houdt de laatste weken: gaan we nog ooit een keer een makkelijke wedstrijd krijgen dit seizoen? Met de inzet en kwaliteit van gisteren hadden we elke wedstrijd dit seizoen waarschijnlijk makkelijk gewonnen, maar gisteren troffen we echter onze sterkste tegenstander tot nu toe. Voor aanvang van het seizoen was Geldrop 4 aangemerkt als titelkandidaat door onze Johan (heeft familie in dat team voetballen), maar de uitslagen tot nu toe deden anders vermoeden. Geldrop staat in de grijze middenmoot, en verloor vorige week zelfs nog van het tot dan toe puntloze Brabantia 6! Onderschatting ligt dan natuurlijk op de loer, maar daar was niks van te merken bij onze helden. Allemaal strakke koppies, want we zijn op een missie die nog lang niet klaar is. En dat iedereen daar deel van wil uitmaken wordt steeds duidelijker, want op het toppunt waren er 19 aanmeldingen voor deze wedstrijd! De wedstrijd tegen WODAN heeft echter toch de sporen nagelaten, want in de loop van de week bleken Kevin en Mark toch niet fit genoeg om te spelen. Dave heeft aan die wedstrijd nachtmerries overgehouden waarin hij achterna gezeten wordt door een troep “Orks”, maar daar viel gelukkig wel mee te voetballen. Uiteindelijk kwamen we toch weer uit op 16 man, en daar lag ook meteen de sleutel tot het succes.. Geldrop bleek namelijk last te hebben van het probleem waar wij jarenlang mee te kampen hebben gehad, namelijk onderbezetting. Een verslag van een wederom episch duel uit de krochten van het amateurvoetbal.

Meer nieuws uit de ziekenboeg: Jan is weer fit, maar daar staat tegenover dat Pul vrijdag tijdens het zaalvoetballen een hamstringblessure heeft opgelopen. Hopelijk gaat dat allemaal niet al te lang duren. Er werd gestart in de volgende opstelling: Rob; Bert, Berlo ©, Marcel, Bram; Robert, Davy, Jan, Glenn; Johan & Rik. Wissels: Hans, Martijn, Frank, Louis en Dave. Een behoorlijk lange warming-up deze zondagochtend, want als wij om 10:30 staan te trappelen om te beginnen is onze tegenstander (net als de scheids overigens) nog in geen velden of wegen te bekennen. Het zal een stukje psychische oorlogsvoering zijn geweest, want om 10:40 staat ook Geldrop klaar om te beginnen. Nadat de scheidsrechter tegen iedereen persoonlijk gezegd heeft de mondjes dicht te houden kunnen we dan eindelijk beginnen. Al heel snel is duidelijk dat we echt aan de bak zullen moeten vandaag. Onze opponent is fysiek een stuk sterker dan ons, en ze kunnen stuk voor stuk ook nog eens prima voetballen. Vooral de aanvoerder, rechtsbuiten en spits springen er bovenuit. De eerste 10 minuten zijn echter voor ons, zonder dat we echt hele grote kansen krijgen. Hoogtepunt is een enorme knal van Davy op de lat, waar de keeper alleen maar naar kon kijken. In de 10^e minuut wordt het dan toch 0-1! Het is Bram die weer eens een magische voorzet geeft die precies op de lat valt. De keeper kan de bal niet verwerken, en het is voor Johan vrij makkelijk om de bal van 2 centimeter afstand binnen te schieten. Daar is dan de voorsprong, maar die heeft niet de gewenste uitwerking. In plaats van gewoon nederig op de rug te gaan liggen en het verlies te accepteren, gaat Geldrop ineens voetballen. En goed! Een vrij makkelijk concept (spits inspelen, kaatsen, bal op enorm snelle rechtsbuiten), maar als dat goed uitgevoerd wordt erg dodelijk. Tot 4 x toe mogen er 2 aanvallers alleen op Rob af, maar het loopt maar 1 keer fout af. Erwin haalt 1 bal van de lijn, 2 x wordt voor open goal gemist, en 1 x is Rob kansloos als de bal door zijn benen in de goal geplaatst wordt. Bram heeft het heel zwaar, net zoals het gehele team. Hoe kan het dat dit Geldrop zo weinig punten heeft? Eigenlijk is het een wonder dat we met 1-1 de rust halen, maar het mag ook wel een keer mee zitten. Moeten ze maar gewoon op tijd komen. Bij het verlaten van het veld smeekt Bram of hij uit zijn lijden verlost kan worden, en dat kon. Glenn neemt de linksbackpositie over van onze knuffelbeer, en Martijn komt erin op de plek van Glenn. Dat zou een hele fijne omzetting blijken, want Glenn is al weken in de vorm van zijn leven en trok die lijn lekker door in het tweede bedrijf. Verder komt Hans voor Jan, Dave voor Bert en Louis voor Johan. Geen paniek in de rust. Sterker nog, er lijkt wel een of andere waas van vertrouwen over dit team heen te hangen. En dat bleek wel bij aanvang van de 2^e helft. We zijn eigenlijk amper begonnen, als Rik besluit achter een diepe bal van achteruit aan te jagen. Dat levert zoveel paniek op in de defensie van Geldrop, dat er ineens de situatie is dat Rik zo vrij als een vogeltje met de bal op de achterlijn staat. Onze golden boy behield fantastisch het overzicht, en stelde Hans in staat om de 1-2 binnen te schieten! Mooi om te zien dat Rik keihard blijft werken in de wedstrijden dat het iets minder gaat, want een betere tegenstander heeft hij bij ons nog niet gehad. Verrassend genoeg is er na de 1-2 nog maar vrij weinig van Geldrop vernomen. Dat had absoluut te maken met het feit dat wij de zaken prima op orde hadden (alleen maar zevens of hoger), maar in de loop van de 2^e helft ook wel met de conditie van onze tegenstander. En dan is het vervelend als je geen wissels hebt, dat gevoel kennen wij. De tropische verrassing die er nog wel in kwam begon met een prima assist op onze Rik, die het cadeautje helaas niet uit wist te pakken. Geldrop kwam niet verder dan schoten van afstand, en de supersnelle rechtsbuiten is volgens mij niet eens meer aan de bal geweest in de 2^e helft. Daarentegen had Geldrop steeds meer overtredingen nodig om de Meerveldhovense aanvalsmachine te stoppen, en was het eigenlijk wachten op de beslissing. Die had kunnen vallen uit een penalty, maar tegenwoordig mag je als speler in de 16-meter een bal klemvast pakken met 1 arm. De scheids had het schijnbaar niet gezien, dus daar doe je dan niet veel aan. Na 55 minuten floot de scheidsrechter dan eindelijk voor het laatst, en mochten er weer 3 punten bijgeschreven worden aan het toch al indrukwekkende totaal. Geldrop uit kun je maar vast gewonnen hebben, want dat gaat niet veel ploegen nog lukken als ze zo blijven voetballen als in de 1^e helft. Dat durf ik wel met zekerheid te zeggen. Het was ook zeker niet zo dat de eerste helft zo veel slechter was dan de tweede van onze kant, dat lag volledig aan het spel van Geldrop. Dat is dus ook winst, laten zien dat we wel degelijk 2 goede helften kunnen spelen. Met de 3^e helft zou het voor een groot gedeelte van het team toch al wel goed gaan komen namelijk.

En toch geen complete euforie na de zwaarbevochten overwinning. Dat zal de vermoeidheid geweest zijn, want het is echt niet zo dat het normaal is dat je in deze klasse bovenaan staat. Het had namelijk vandaag net zo goed fout kunnen gaan, want als we met 3-1 achter hadden gestaan had ik het nog wel willen zien. Maar goed, dat was niet zo dus koesteren we de punten. Ik zie bij iedereen de bereidheid om een stap extra te zetten, en dat is een mooi proces. Als Davy de ploeg bij de hand gaat nemen, dan weet je dat er iets unieks aan het gebeuren is. Glenn vond de rechtsbuiten van Geldrop terug in zijn broekzak na het douchen, en heeft hem keurig netjes terug gegeven aan onze tegenstander. Sociaal zijn we dus ook. ’s Middags stond voor Bram, Frank, Martijn, Marcel, Johan, Ronnie en ondergetekende een uitstapje naar het klokgebouw in Eindhoven gepland, waar na een koude start eindelijk de overwinning gevierd kon worden. Het betrof overigens het festival Tributeland, waar alleen de allerbeste coverbands hun kunsten mogen komen vertonen. Ik kan vertellen dat het kampioensbandje al wel gemaakt is in ieder geval. Na 10 glazen bier kwam iedereen goed los, en zag je eindelijk de vreugde en de trots. Op de klanken van “seven nation army” werd iedere tegenstander van ons genderneutraal verklaard, en bij Abba’s “the winner takes it all” hield niemand het meer droog. Een mooi einde aan een perfecte dag, want ook na wedstrijd 6 staan we nog steeds bovenaan. Rood Wit lijkt onze naaste achtervolger te gaan worden, en er zijn nog meer kapers op de kust. En geloof me, iedereen kan van elkaar winnen in deze gekke competitie. Een slechte dag kan ook gewoon door de nummer laatst afgestraft worden, dus het is zaak om altijd gefocust te zijn en 100% te geven. Dan gaan wij gewoon tot het einde meedoen. Volgende week wacht weer een grote onbekende, te weten het 5^e van Unitas’59. Wederom uit, en wel om 10:00 op sportpark ’t Bokt. Het zal wel weer een moeilijke wedstrijd worden, maar ik teken voor een vierde maal 2-1 winst op rij. Het 1^e is vrij, dus iedereen kan naar ons komen kijken. Wellicht tot zondag!